کاش بر ساحل رودی خاموش ، عطر مرموز گیاهی بودم
چون بر‌آنجا گذرت می‌افتاد ، به سروپای تو لب می‌سودم
کاش چون نای شبان می‌خواندم ، به نوای دل دیوانه تو
خفته بر هود مواج نسیم ، می‌گذشتم زدر خانه تو
کاش چون پرتو خورشید بهار ، سحر از پنجره می‌تابیدم
ازپس پرده لرزان حریر ، رنگ چشمان تورا می‌دیدم
کاش چون آیینه روشن می‌شد ، دلم از نقش تو و خنده تو
کاش چون برگ خزان ، رقص مرا
نیمه شب ماه تماشا می‌کرد
در دل باغچه خانه تو .

فروغ فرخ زاد

فکر بلبل همه آن است که گل شد یارش		گل در اندیشه که چون عشوه کند در کارش
دلربایی همه آن نیست که عاشق بکشند		خواجه آن است که باشد غم خدمتگارش
جای آن است که خون موج زند در دل لعل		زین تغابن که خزف می‌شکند بازارش
بلبل از فیض گل آموخت سخن ور نه نبود		این همه قول و غزل تعبیه در منقارش
ای که در کوچه معشوقه ما می‌گذری		بر حذر باش که سر می‌شکند دیوارش
آن سفرکرده که صد قافله دل همره اوست		هر کجا هست خدایا به سلامت دارش
صحبت عافیتت گر چه خوش افتاد ای دل		جانب عشق عزیز است فرومگذارش
صوفی سرخوش از این دست که کج کرد کلاه		به دو جام دگر آشفته شود دستا
دل حافظ که به دیدار تو خوگر شده بود		نازپرورد وصال است مجو آزارش

سخـن عشـق تو بی‌آنکـه برآیـد به زبـانـم
رنگ رخسـاره خبر می‌دهـد از حال نهـانـم

گـاه گویـم که بنـالـم ز پـریشــانــی حـالـم
باز گویم که عیـانست چه حاجت به بیـانـم

گر چنـانست که روزی من مسکیـن گدا را
بـه در غـیــر ببینـی ز در خــویــش بـرانــم

من در اندیشه‌ی آنم که روان بر تو فشانم
نه در اندیشـه که خود را ز کمنـدت برهانم

گر تو شیـریـن زمانی نظـری نیز به من کن
که به دیوانگی از عشـق تو فرهاد زمـانـم

نه مـرا طاقت غربـت نه تو را خـاطـر قربـت
دل نهادم به صبوری که جزین چـاره نـدارم

دُرم از دیــده چکـانست به‌یــاد لـب لعـلـت
نگهی باز به من کن که بسـی دُر بچکـانـم

من همـان‌روز بگفتـم که طریـق تو گرفتـم
که به جانان نرسـم تا نرسـد کار به جـانـم

سعدی 

بزن باران بهاری کن فضا را

برای خواندن ادامه ی شعر و دیدن بقیه ی عکس ها به ادامه مطلب بروید.

بیا با من مدارا کن که من مجنونم و مستم

اگر از عاشقی پرسی بدان دلتنگ آن هستم

بیا با من مدارا کن که دل غمگین و جان خستم

اگر از درد من پرسی بدان لب را فرو بستم

بیا از غم شکایت کن که من هم درد تو هستم

بیا شکوه از دل کن که من نازک دلی خستم

جدایی را حکایت کن که من زخمی آن هستم

اگر از زخم دل پرسی برایش مرحمی بستم

مجنونم و مستم

به پای تو نشستم

آخر ز بدیهات بیچاره شکستم

برو راه وفا آموز که من بار سفر بستم

دگر اینجا نمی مانم رهایی از وفا جستم

برو عشق از خدا آموز که من دل را بر او بستم

نمی خواهم تو را دیگر بدان از دام تو رستم

مجنونم و مستم

به پای تو نشستم

آخر ز بدیهات بیچاره شکستم

مجنونم و دل را به چشمان تو بستم

هشیار شدم آخر از دام تو جستم

مجنونم و مستم

عاشقم و خستم

به آغوش تو محتاجم برای حس آرامش ..

برای زندگی با تو پر از شوقم ! پر از خواهش ..

به دستای تو محتاجم برای لمس خوشبختی ..

واسه تسکینه قلبی که براش عادت شده سختی ..

به چشمای تو محتاجم واسه تعبیر این رویا ..

که بازم میشه عاشق شد تو این بی رحمی دنیا ..

به لبخند تو محتاجم که تنها دلخوشیم باشه ..

بذار دنیای بی روحم به لبخند تو زیبا شه ..

به تو محتاجم و باید پناه هق هقم باشی ..

همیشه آرزوم بوده که روزی عاشقم باشی